YUHANNA 4:1 ←
Ferisiler, İsa'nın Yahya'dan daha çok öğrenci edinip vaftiz ettiğini duydular –aslında İsa'nın kendisi değil, öğrencileri vaftiz ediyorlardı– İsa bunu öğrenince Yahudiye'den ayrılıp yine Celile'ye gitti.
YUHANNA 4:4 ←
Giderken Samiriye'den geçmesi gerekiyordu.
YUHANNA 4:5 ←
Böylece Samiriye'nin Sihar denilen kentine geldi. Burası Yakup'un kendi oğlu Yusuf'a vermiş olduğu toprağın yakınındaydı.
YUHANNA 4:6 ←
Yakup'un kuyusu da oradaydı. İsa, yolculuktan yorulmuş olduğu için kuyunun yanına oturmuştu. Saat on iki sularıydı.
YUHANNA 4:7 ←
Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi. İsa ona, “Bana su ver, içeyim” dedi.
YUHANNA 4:8 ←
İsa'nın öğrencileri yiyecek satın almak için kente gitmişlerdi.
YUHANNA 4:9 ←
Samiriyeli kadın, “Sen Yahudi'sin, bense Samiriyeli bir kadınım” dedi, “Nasıl olur da benden su istersin?” Çünkü Yahudiler'in Samiriyeliler'le ilişkileri yoktur.
YUHANNA 4:10 ←
İsa kadına şu yanıtı verdi: “Eğer sen Tanrı'nın armağanını ve sana, ‘Bana su ver, içeyim’ diyenin kim olduğunu bilseydin, sen O'ndan dilerdin, O da sana yaşam suyunu verirdi.”
YUHANNA 4:11 ←
Kadın, “Efendim” dedi, “Su çekecek bir şeyin yok, kuyu da derin, yaşam suyunu nereden bulacaksın?
YUHANNA 4:12 ←
Sen, bu kuyuyu bize vermiş, kendisi, oğulları ve davarları ondan içmiş olan atamız Yakup'tan daha mı büyüksün?”
YUHANNA 4:13 ←
İsa şöyle yanıt verdi: “Bu sudan her içen yine susayacak.
YUHANNA 4:14 ←
Oysa benim vereceğim sudan içen sonsuza dek susamaz. Benim vereceğim su, içende sonsuz yaşam için fışkıran bir pınar olacak.”
YUHANNA 4:15 ←
Kadın, “Efendim” dedi, “Bu suyu bana ver. Böylece ne susayayım, ne de su çekmek için buraya kadar geleyim.”
YUHANNA 4:16 ←
İsa, “Git, kocanı çağır ve buraya gel” dedi.
YUHANNA 4:17 ←
Kadın, “Kocam yok” diye yanıtladı. İsa, “Kocam yok demekle doğruyu söyledin” dedi.
YUHANNA 4:18 ←
“Beş kocaya vardın. Şimdi birlikte yaşadığın adam kocan değil. Doğruyu söyledin.”
YUHANNA 4:19 ←
Kadın, “Efendim, anlıyorum, sen bir peygambersin” dedi.
YUHANNA 4:20 ←
“Atalarımız bu dağda tapındılar, ama sizler tapılması gereken yerin Yeruşalim'de olduğunu söylüyorsunuz.”
YUHANNA 4:21 ←
İsa ona şöyle dedi: “Kadın, bana inan, öyle bir saat geliyor ki, Baba'ya ne bu dağda, ne de Yeruşalim'de tapınacaksınız!
YUHANNA 4:22 ←
Siz bilmediğinize tapıyorsunuz, biz bildiğimize tapıyoruz. Çünkü kurtuluş Yahudiler'dendir.
YUHANNA 4:23 ←
Ama içtenlikle tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor. İşte, o saat şimdidir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor.
YUHANNA 4:24 ←
Tanrı ruhtur, O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar.”
YUHANNA 4:25 ←
Kadın İsa'ya, “Mesih denilen meshedilmiş Olan'ın geleceğini biliyorum” dedi, “O gelince bize her şeyi bildirecek.”
YUHANNA 4:26 ←
İsa, “Seninle konuşan ben, O'yum” dedi.
YUHANNA 4:27 ←
Bu sırada İsa'nın öğrencileri geldiler. O'nun bir kadınla konuşmasına şaştılar. Bununla birlikte hiçbiri, “Ne istiyorsun?” ya da, “O kadınla neden konuşuyorsun?” demedi.
YUHANNA 4:28 ←
Sonra kadın su testisini bırakarak kente gitti ve halka şöyle dedi: “Gelin, yaptığım her şeyi bana söyleyen adamı görün. Acaba Mesih bu mudur?”
YUHANNA 4:30 ←
Halk da kentten çıkıp İsa'ya doğru gelmeye başladı.
YUHANNA 4:31 ←
Bu arada öğrencileri O'na, “Rabbî*, yemek ye!” diye rica ediyorlardı.
YUHANNA 4:32 ←
Ama İsa, “Benim, sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var” dedi.
YUHANNA 4:33 ←
Öğrenciler birbirlerine, “Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?” diye sordular.
YUHANNA 4:34 ←
İsa, “Benim yemeğim, beni gönderenin isteğini yerine getirmek ve O'nun işini tamamlamaktır” dedi.
YUHANNA 4:35 ←
“Sizler, ‘Ekinleri biçmeye daha dört ay var’ demiyor musunuz? İşte, size söylüyorum, başınızı kaldırıp tarlalara bakın. Ekinler sararmış, biçilmeye hazır!
YUHANNA 4:36 ←
Eken ve biçen birlikte sevinsinler diye, biçen kişi şimdiden ücretini alır ve sonsuz yaşam için ürün toplar.
YUHANNA 4:37 ←
‘Biri eker, başkası biçer’ sözü bu durumda doğrudur.
YUHANNA 4:38 ←
Ben sizi, emek vermediğiniz bir ürünü biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, siz ise onların emeğinden yararlandınız.”
YUHANNA 4:39 ←
O kentten birçok Samiriyeli, “Yaptığım her şeyi bana söyledi” diye tanıklık eden kadının sözü üzerine İsa'ya iman etti.
YUHANNA 4:40 ←
Samiriyeliler O'na gelip yanlarında kalması için rica ettiler. O da orada iki gün kaldı.
YUHANNA 4:41 ←
O'nun sözü üzerine daha birçokları iman etti.
YUHANNA 4:42 ←
Bunlar kadına, “Bizim iman etmemizin nedeni artık senin sözlerin değil” diyorlardı. “Kendimiz işittik, O'nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.”
YUHANNA 4:43 ←
Bu iki günden sonra İsa oradan ayrılıp Celile'ye gitti.
YUHANNA 4:44 ←
İsa'nın kendisi, bir peygamberin kendi memleketinde saygı görmediğine tanıklık etmişti.
YUHANNA 4:45 ←
Celile'ye geldiği zaman Celileliler O'nu iyi karşıladılar. Çünkü onlar da bayram için gitmişler ve bayramda O'nun Yeruşalim'de yaptığı her şeyi görmüşlerdi.
YUHANNA 4:46 ←
İsa yine, suyu şaraba çevirdiği Celile'nin Kana Köyü'ne geldi. Orada saraya bağlı bir memur vardı. Oğlu Kefarnahum'da hastaydı.
YUHANNA 4:47 ←
Adam, İsa'nın Yahudiye'den Celile'ye geldiğini işitince yanına gitti, evine gelip ölmek üzere olan oğlunu iyileştirmesi için O'na yalvardı.
YUHANNA 4:48 ←
İsa adama, “Sizler belirtiler ve harikalar görmedikçe iman etmeyeceksiniz” dedi.
YUHANNA 4:49 ←
Saray memuru İsa'ya, “Efendim, çocuğum ölmeden yetiş!” dedi.
YUHANNA 4:50 ←
İsa, “Git, oğlun yaşayacak” dedi. Adam, İsa'nın söylediği söze iman ederek gitti.
YUHANNA 4:51 ←
Daha yoldayken köleleri onu karşılayıp oğlunun yaşadığını bildirdiler.
YUHANNA 4:52 ←
Adam onlara, oğlunun iyileşmeye başladığı saati sordu. “Dün öğle üstü saat birde ateşi düştü” dediler.
YUHANNA 4:53 ←
Baba bunun, İsa'nın, “Oğlun yaşayacak” dediği saat olduğunu anladı. Kendisi ve bütün ev halkı iman etti.
YUHANNA 4:54 ←
İsa, bu ikinci belirtiyi de Yahudiye'den Celile'ye döndükten sonra gerçekleştirdi.
Kamu malı